سکوت

سکوت

مرغ سحر ناله کن

چشم جنگ

جمعه, ۳۱ مرداد ۱۳۹۹، ۰۹:۲۴ ب.ظ

از جمله مشکلاتی که افراد از جنگ برگشته دارند این است که نمی‌توانند خودشان را با اجتماع وفق بدهند و به طور عادی زندگی‌شان را ادامه دهند. در برخی موارد افراد مشکلات روانی پیدا می‌‌کنند و گاهی دست به خودکشی یا کشتار مردم می‌زنند.

این موضوع سوژه‌ای است که در بسیاری از فیلم‌های هالیوود نشان داده شده و اکثرا آمریکایی‌هایی به تصویر کشیده می‌شوند که با سابقه حضور در جنگ عراق و ویتنام وقتی به جامعه خودشان بر می‌گردند یک پیوند پس زده و وصله ناجوری هستند که امکان جدا کردن فکر و روان خودشان را از جنگ ندارند.

در سریال true detective فصل سوم، با سرباز کهنه‌ای روبرو هستیم که بعد از جنگ با شغل جمع کردن ضایعات یک گوشه زندگی می‌کند، زنش با دو کودکش ترکش کرده‌اند و در انزوا زندگی افسرده‌گونه‌ای را می‌گذراند. در ادامه جامعه نیز به این فرد تهمت قاتل کودکان و بچه باز می‌زند و چندین بار نیز از طرف دیگران کتک می‌خورد و تحقیر می‌شود. حاصل چنین وضعیتی روان گسیختگی فرد و دست زدن به یک کشتار می‌شود.

مستندی دیشب دیدم به اسم چشم جنگ با کارگردانی یوسف حاتمی کیا که درباره عکاسی است به نام سعید صادقی که پس از گذشت سال‌ها از جنگ به دنبال صاحبان عکس‌هایی که گرفته می‌گردد تا پیدایشان کند و عکس‌ جنگ‌شان که روی تخته شاسی چاپ شده را دست‌شان بدهد و دوباره ازشان عکس بگیرد. تمام حالات این فرد را که در طی مستند ۱ ساعته نگاه می‌کنیم یک آدمی است که جسمش‌ را از جنگ آورده ولی روحش را در آن جا، جا گذاشته و هنوز با گذشت سالیان زیاد نمی‌تواند خودش را از جنگ جدا کند. پیشنهاد می‌کنم این مستند را تماشا کنید.

  • ترومازادۀ فرهنگی

نظرات (۲)

  • ۰۱ شهریور ۹۹ ، ۰۰:۱۷
  • نا دم
    • سلام
    یعنی می‌گین رزمنده‌های ما، شبیه رزمنده‌های امریکایی هستن؟
    علت جنگیدن و‌هدف و روش جنگیدن و ... در حالات آینده‌ی این رزمندگان، تفاوتی نداره؟
    پاسخ:
    سلام
    ماهیت جنگ و ماهیت انسان که یکیه
    عقاید البته متفاوته. بین رزمندگان خودمون هم زیاد هستند که نتونستند خودشون رو از جنگ جدا کنند و درگیر مشکلات روانی بعد از جنگ شدند
    ولی موردی نبوده که بخوان خودکشی کنند یا دست به کشتار جنون آمیز بزنند. این یک واقعه‌ای است که اتفاق میفته و هست. قصد قیاس بین رزمنده‌های خودمون با سربازهای آمریکایی رو نداشتم
  • ۰۱ شهریور ۹۹ ، ۰۱:۴۴
  • نا دم
    • اونچه‌که‌ من تو فیلم‌های خود آمریکایی ها دیدم علت مشکلات روانی رزمندگانشون و نتایجش، معمولا عذاب ‌وجدانی هست که بخاطر جنایاتی که مرتکب میشن دچارش میشن... گاهی هم انگار یه‌ جور حس گول خوردن و تلافی و ... !
    اما مشکلات رزمندگان ما از تفاوت ماهیت معنوی جبهه ها، با پشت جبهه، و دنیازدگی‌ای که زندگی بعد از جنگ بهشون تحمیل می‌کرد و ... بود.

    می خوام بگم تنها اصطلاح‌ مشکلات روانی بعد از جنگ، بین این دو گروه مشترک هست و ماهیت این مشکلات کاملا با هم متفاوته! پس نتایجش هم متفاوته...
    و البته که من تحقیق خاصی نکردم راجع به این موضوع، مستند رو هم ندیدم.
    پاسخ:
    همیشه توی فیلم‌های آمریکایی به خاطر عذاب وجدان مشکل پیدا نمیکنند
    مثلا توی فیلم gran torino که نقش اولش یک پیرمرده از جنگ برگشته است، این مشکل مشهوده که عذاب وجدانی داره از قتل کره‌ای هایی که تسلیم شده بودند
    ولی توی فیلم brothers که نقش اول از جنگ افغانستان برمیگرده به خاطر فشارهایی که روش بوده یک نوع وسواس و شک فکری نسبت به زنش پیدا میکنه
    رزمندگان ما هم صرفا به خاطر دنیازدگی این طور نشدند، افراد بسیاری هستند که بیماری‌های وسواسی پیدا کردند به خاطر شرایط کثیف اردوگاه‌های اسارت
    یا افرادی که به خاطر موج زدگی رفتارهای عصبی دارند
    موضوع اصلی نوعی بی هویتی است که افراد نمیتونند هویت معمول خودشون رو بازیابی کنند و دچار مشکل میشن حالا نه حتما مشکل روانی.
    آماری در دست ندارم که نشون بده مشابهش توی ایران چه قدر داشتیم و چطور بودند. فقط یک موردش رو دیدم به چشم که همین عکاسه توی مستند آقای صادقی یود بقیه رو دارم از خاطرات جنگی که خوندم میگم
    دکتر عباسی یک جلسه از کلبه رو به این موضوع اختصاص داده بود و اسم‌های انگلیسی داشت این واقعه که یادم نمیاد و جلسه رو هم نصفه دیدم

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    تفکیکات
    تواریخ
    پر قیل و قال
    پیشنهاد می‌کنم
    ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم