طلبه کار کند یا نکند؟

امام علی (ع) کار می‌کرد، بیل می‌زد، چاه می‌کند.

پیامبر گرامی اسلام به شغل تجارت مشغول بودند.

علمای ما صبح تا شب می‌خواندند و می‌نوشتند و تدریس می‌کردند و از پول وجوهات زندگی خودشان را می‌گذراندند.

ائمه معصومین علم لدنی داشتند و نیازی به مطالعه نداشتند.

ما جایی نداریم که امیرالمونین بعد از آن که بار خلافت روی دوش‌شان افتاد دست به بیل زده باشند.

دروس حوزوی نسبت به دروس دانشگاهی حجم و سختی بیشتری دارند. کتاب بهجت المرضیه‌ای که دیپلمی‌ها و سیکلی‌ها در حوزه می‌خوانند در درجه دکترای ادبیات عرب تدریس می‌شود.

شهریه طلاب برای زندگی‌شان کفاف نمی‌دهد و مجبورند کار کنند.

ما ۱۵۰ راننده کامیون داریم که در واقع طلبه‌ هستند و از طلبگی‌ فقط گرفتن شهریه را یادگار دارند.

حدیث متواتر داریم کسی که از دین پول در بیاورد آن پول حرام است.

پولی که به ائمه جماعت داده می‌شود به عنوان هزینه ایاب و ذهاب است.

روحانی مسجد ما هر روز پیاده به مسجد می‌آید.

یکی می‌گفت برو سازمان وقف، آن جا حسابی بخور بخور است.

علامه طباطبایی ۱۰ سال رفت تبریز کشاورزی کرد چون پول شهریه کفاف نمی‌داد و عیال بار بود.

علما به طلبه‌هایی که ده سال در حوزه هستند بیشتر از کسی که سه سال در حوزه است شهریه می‌دهند، در حالی که نوپایان نیاز بیشتری دارند.

علامه حسن زاده آملی از گرسنگی غش کرد.

یک کانال بود در ایتا به نام کمک به طلاب، ۱۲ هزار عضو داشت، به طلبه‌های نیازمند پول می‌داد.