سکوت

مرغ سحر ناله کن

به تصویر کشیدن یک صحنه تجاوز هرگز مانع از انجام تجاوز نخواهد شد.

این تصویر هرگز باعث فرهنگ سازی کاهش تجاوز نخواهد شد.

این صحنه فقط حال تک تک مان را به هم خواهد ریخت.

خیلی چیزها واقعیت جامعه هستند. اما هر چیزی را نباید به تصویر کشید. آیا صرفا به تصویر کشیدن فقر و بدبختی یک جوان نخبه درستکار عاشق دردی دوا می‌کند؟

من جز غم و ناراحتی عمیقی که بعد از فیلم عصبانی نیستم پیدا کردم چیز دیگری نفهمیدم. من فقط از نظام و وضعیت کشورم متنفر شدم.

من اگر جای کارگردان بودم تمام راه‌ها را به روی نوید نمی‌بستم. حداقل یک راه جلویش می‌گذاشتم. این قدر همه چیز را سیاه و یک طرفه نمی‌دیدم.

می‌رفتم، ۱۰۰ جوان را پیدا می‌کردم، برگه جلویشان می‌گذاشتم و آمار می‌گرفتم چند درصد فقیرند؟ چند درصد بیکار هستند؟ چند نفر با وجود این که در دانشگاه‌های مهم دولتی درس می‌خوانند احساس بدبختی می‌کنند؟ خرج ماهیانه‌شان چه قدر است؟ چه قدر درآمد دارند؟ چند نفر شکست عشقی خورده‌اند؟ چند نفر صرفا به خاطر مشکلات اقتصادی ازدواج نمی‌کنند؟

واقعا وضعیت چیزی نیست که این فیلم و امثال آن می‌خواهند نشان دهند. گرانی هست ولی این قدر همه چیز درب و داغان و وخیم نیست.

همه دلال و آشغال و کثیف و دزد نیستند. این چه دنیایی است که کارگردان برای ما ترسیم می‌کند؟ جهانی که من تا الان در آن زندگی کرده‌ام خیلی فرق می‌کند.

راه برای کار کردن بسته نیست، نوید اگر حداقل یک بار مجله نیازمندی‌ها را نگاه می‌کرد می‌توانست یک کار هر چند کارگری پیدا کند.

یک موتوری ساده الان می‌تواند روزی بالای ۱۰۰ تومان از اسنپ در بیاورد.

من اگر جای کارگردان بودم زندگی یک جوان ایرانی را به تصویر می‌کشیدم که با کمترین امکانات به بهترین موفقیت‌ها رسیده. یک جوان کارآفرین را نشان می‌دادم که بعد از دیدن فیلم همه باهاش حس خوبی پیدا کنند و انگیزه بگیرند برای زندگی کردن. نه که با این حجم از خود تحقیری باقی مانده امید مردم را هم بمکم.

چه کسی گفته به تصویر کشیدن فقر و بدبختی و نا امیدی باعث تغییر نرخ ارز یا به خود آمدن مسئولین یا افزایش تولید و GDP می‌شود؟

برادر من، کارگردان عزیز، مردم دارند فیلم سراسر بدبختی تو را می‌بینند و آن دزد و دلال هم اگر ببیند ککش نمی‌گزد. تو هم این مطلب را نخواهی خواند، تو و امثال تو هم بخوانند کک‌شان نمی‌گزد.

  • ترومازادۀ فرهنگی

نظرات (۷)

  • رفیقِ نیمه راه
  • و توهم اعصاب خود را خورد نکن...
    پاسخ:
    خرد میشه
    من خردش نمیکنم
    ولی معلومه برای تو خورد میشه :))
  • عـلیـرضـ ـا
  • احسنت. کی باید سینما از شرّ این مغزهای پوکیده خلاص بشه؟
    پاسخ:
    وقتی ۱۰ تا کارگردان شیعه حزب اللهی کار بلد بیفتند پشت سینمای ایران
    وقتی که بشه مافیای سینمای ایران از بین بره
    وقتی وزارت ارشاد کارآمد بشه
  • علیـــــ ََ
  • من ارزومه یه بار برم سینما ببینم این نوید محمدزاده داره با خوبی و خوشی زندگیشو می کنه
    چیه همش فقر بدبختی بیچارگی و...
    پاسخ:
    یا معتاده یا مجرمه یا عقب مونده است یا اسید پاشی کرده یا بچه‌ش مُرده
    دارند چی چی میسازن اینا؟
    مشکل از آنجایی شروع میشه که مردم میرن فیلمای نوید محمد زاده میبینن و احساس روشنفکری پیدا میکنند :( در سینمای دفاع مقدس هم مشکل اصلی نبود ایده بکر و جدید هست جنگی که فقط سی سال از آن گذشته و فیلم قابل قبولی در که در زمینه دفاع مقدس وجود داشته باشه کم داریم برعکس هالیوود که فیلمای جنگ جهانی جز بهترین ژانر سینمایی شونه
    پاسخ:
    روشنفکرها خودشون هیچی نبودن که حالا احساس روشنفکری کسی رو فرد خاصی بکنه
    یک مشت بیسواد سطحی که فقط نشستند فیلم دیدند
    سلام
    با صحبت تون موافقم. بیشتر رمان های بزرگ رو هم نگاه کنیم همین نکته ای که گفتید رو رعایت کردند. یعنی در عین این که سیاهی و مشکلات رو توصیف می کنند در نهایت راه امید و رهایی رو هم برای شخصیت داستان باز می کنند و در نهایت شخصیت داستان به مقصود و هدف می رسه.
    البته اشکال دیگه به این مدل فیلم ها و فیلم نامه ها هست اینه که اولا چقدر نویسنده و کارگردان با مشکلات واقعی آشنا هستند و صرفا توهم پردازی نمی کنند و احتمالا از نسخه هایی که رسانه های غربی از جامعه ما توصیف می کنند استفاده نمی کنند و ثانیا این ها چقدر از نقاط مثبت جامعه و مسائل اجتماعی فیلم ساختند که حالا احساس دلسوزی برای مردم می کنند مثلا و این فیلم ها رو می سازند؟
    اما به نظرم باید از مسائل اجتماعی و فقر و مشکلات طبقات ضعیف جامعه حتما فیلم ساخته بشه. اگر دقت کرده باشید یکی از ضعف های بزرگ سینمای هالیوود همین موضوع هست که حق ندارند از فقر و مشکلات اجتماعی طبقات ضعیف امریکا و جوامع لیبرال فیلم بسازند. چرا؟ چون ذهنیت جوامع و مردم سایر نقاط دنیا نباید نسبت به لیبرالیسم و امپریالیسم غرب خراب بشه.

    محفوظ باشید ان شاءالله
    پاسخ:
    دو فیلم ایرانی اسکار گرفته یکی جدایی نادر از سیمین یکی هم فروشنده که هر دوتاش درباره بدبختی بیچارگی ایرانی‌هاست
    این جریانی که در سینما هست بیش از نشان دادنه، فقط شده ناامیدی و حاصلش چیزی جز زجر کش شدن مخاطب نیست
    تولید اینجور فیلمها از یک نظر دیگه هم بی فایده هست ، چونکه موضوع این فیلم ها درباره قشری از جامعه هست که معمولا وقتی برای رفتن به سینما ندارن و یا اینکه وسع مالی ندارن که بتونن این فیلم رو ببینن .
    بهترین فیلم درامی که این چند ساله دیدم «فرشته ها با هم می آیند» هست . خیلی ساده، زندگی یک روحانی رو نشون میده با مشکلات خودش که داره باهاشون کنار میاد و همه مشکلات رو به نظر خودم خوب توضیح داده یا «طلا و مس» . داخلش از بدبختی و دعوای بین خانواده میگه ، ولی از آخر باز هم زوج مورد نظر کنار هم میمونن. ضمنا مسائل خیلی زیاد دیگه ای هم هست که میشه بهشون پرداخت که از نظر من مهم ترینش کنکوره و تا اونجایی که میدونم کسی درباره اش فیلم نساخته . موضوعی که وضعیت خیلی از افراد رو به افسردگی میکشونه.
    البته این رو هم بگم که داخل خارج هم از این مدل فیلمها ساخته میشه ولی کمتر و یا خیلی کمتر مورد توجه قرار میگیرن.
    پاسخ:
    این فیلم فرشته ها رو امشب حتما باید ببینم :))
    دکتر عباسی میگفت این ها یک‌مشت تکنسین هستند که صرفا تکنیک رو بلدند و نمیتونند محتوای خوب تولید کنند.
    مگه ندیدین ؟؟؟ o_____O
    تلویزیون خصوصا شبکه آی فیلم هر چند وقت یک بار میذاره. عجیبه که نگاه نکردین. داستانش تشبیه همون طلا و مس هست ولی نه اونقدر که فکرش رو بکنین . بازیگراش هم تقریبا شبیه هستن.
    ولی نمیدونم به سلیقه سخت شما میخوره یا نه :))))
    پاسخ:
    من سینمای ایران واقعا صفرم
    ولی هالیوود خداااام :))
    دیدمش درباره‌ش مینویسم

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.