تصویر پروفایل
شنبه, ۱۱ مرداد ۱۳۹۹، ۰۶:۲۵ ب.ظ
میشد سنتی باشد که عاشقان شهادت نسل حاضر تصاویر شهدای نسل قبل از خود را برای تصویر پروفایل‌شان انتخاب کنند. اما وقتی دیده شد که کسی دارد با تصویر شهید فحاشی می‌کند به این نتیجه رسیدیم که بهتر است تصاویر افرادی غیر از خودمان را روی تصویر پروفایل نگذاریم.
اگر شخصی از نویسنده وبلاگ سکوت بدش بیاید با دیدن تصویر پروفایلش حس بدی پیدا می‌کند در حالی که تصویر پروفایل او در دو دوره تصویر شهید ابراهیم هادی و شهید مصطفی ردانی پور بوده و این شخص در حد و اندازه هیچ یک از شهدا نیست و نویسنده و شهید هیچ ربطی به یکدیگر ندارند.
پس بهتر است تصویر خودش را بگذارد تا اگر بد اخلاقی و تندی از خودش نشان داد فقط عکس خودش حس بدی در مخاطب ایجاد کند.
وقتی یک بلاگر خانم عکس آیت الله خامنه‌ای را می‌گذارد و کامنتش را می‌خوانم حس می‌کنم حضرت آقا با روحیات لطیف به وبلاگم سر زده یا وقتی می‌بینم بلاگر خانمی با تصویر شهید چمران برایم کامنت می‌گذارد یک حس عجیب و جالبی را تجربه می‌کنم.
البته خانم‌ها شاید نتوانند بنابر دلایلی تصویر خودشان را روی پروفایل بگذارند اما می‌توانند تصویری متناسب با شخصیت خودشان انتخاب کنند.
اگر چه علت انتخاب تصاویر پروفایل ما به خاطر علاقه ما به آن شخصیت یا شهید است اما بهتر است علاقه‌مان را قاب عکسی بکنیم و بگذاریم روی دیوار اتاق‌مان و در ارتباط با جامعه مجازی در نظر داشته باشیم که:
۱. می‌توانیم با رفتار اشتباه‌مان کاری بکنیم که حس اشتباهی در مخاطب نسبت به بزرگان ایجاد شود.
۲. نمی‌توانیم به درستی ارتباط کاملی با دیگران داشته باشیم چون مخاطب درک درستی از ما ندارد و چون قالب وبلاگ است و خود شخص اهمیت دارد نه خدمات و حرف‌هایش، یک رفتار تناقض آمیز از خودمان نشان می‌دهیم.
این پست مکمل پست قدیمی فیشنگار است و نظرات پای پست قابل استفاده است.
آقا جدیدا دست رو موضوعاتی میذاری که باید مفصل درموردشون گپ و گفت کرد اما نه وقت مجال میده و نه شرایطِ فعلی.
با توجه به اینکه «بنده کی باشم که بخوام نظری بدم،» کلا معتقدم استفاده از عکس دیگری، به جای پروفایل رو اصلا قبول ندارم.
به همون اندازه برام منزجر کننده است که وقتی میرم تو وبلاگ کسی و قسمت"درباره من" رو میخونم، با یه "چیز" مواجه میشم که جدیدا بهش میگن "لایک"