تمام افراد منتظر شنبه شب بودند، همان شنبه شبی که که سال‌ها انتظارش را کشیده بودند.
روز موعود، روز رستاخیز و روز آپدیت بیان!
برخی آن شب تا به صبح خواب از چشمان‌شان ربوده شده بود، عده‌ای در خیابان پرسه می‌زدند و جمعی در کوچه‌ها شمع روشن‌کرده بودند و به شب‌زنده‌داری می‌پرداختند.
مگر می‌شد ساعت هشت صبح برسد؟ آری، شد، اما تا آن ساعت خاص برسد تقریبا دو سوم جمعیت جهان از شوق انتظار به باد فنا رفتند، طوری که بشکن زدن تانوس هم نمی‌توانست آن‌ها را بِفَناید!
هشت صبح آمد، صد قالب جدید بلاگ بیان معرفی شد، پنج تای آن‌ها مزین به نام حاج قاسم بود، چرا که مدیر بیان به خوبی فهمیده بود که وبلاگ می‌تواند رسانه واقعا نخبگانی مناسبی، برای جایگزینی رسانه‌های زرد اینستاگرامی باشد، جایی که نام و تصویر سردار شهید را سانسور می‌کردند و صفحات را می‌بستند.
آن روز، یعنی مورخ ۵ دی ۱۴۰۰، لیست وبلاگ‌های برتر سال ۱۴۰۰، پس از چهار سال انتظار منتشر شد. قاسم صفایی، خرسند از جلسات و پویش‌هایی که به ثمر نشسته، پستی به عنوان تبریک منتشر کرد تا جایی که وبلاگ‌نویسان به مدت ۳ دقیقه ایستاده کف زدند و سپس نیم ساعت مستانه در کف خیابان‌ها می‌پُشتَکیدند(پشتک می‌زدند)
علی قدیری، مدیر بیان به مناسبت سال‌هایی که کم‌کاری کرده بود، حصر جاوا اسکریپت را شکست، آن را رایگان کرد و وبلاگ را بر اساس جدیدترین آپدیت‌های سئو بهینه کرد.
بحث‌های شدیدی به دلیل قابلیت پاسخ دادن نظرات به وسیله افراد دیگر به وجود آمد و آن‌هایی که وبلاگ را رها کرده و به شبکه‌های اجتماعی رفته بودند، بازگشتند و زکی و زرشک و زهی خیال باطل...!
۱۹
۱
چه قدر عالییی.