سکوت

مرغ سحر ناله کن

درونش شمعی روشن کن

پنجشنبه, ۲ دی ۱۴۰۰، ۱۰:۰۹ ب.ظ

اگر فقط لباس کسی را عوض کردیم و چادر بر سرش انداختیم و نمازخوانش کردیم و با شعارها وتلقین­‌ها و یا تشویق‌­‌ها وتهدیدها داغش کردیم، بدون این که از درون روشنش کرده باشیم و عشقی را در نهادش گذاشته باشیم، ناچار در محیط دیگر سرد می‌شود، همان‌طور که آهن تفدیده در محیط دیگر سرد وسخت می‌شود.

علی صفائی حائری، مسئولیت وسازندگی، صفحه ۴۰

  • جواد انبارداران

نظرات (۶)

  • mohammadsadegh amini
  • عالی بود و زیبا
    پاسخ:
    نظر لطفتونه
  • آقای سین
  • #حق
    پاسخ:
    کتاب رو تونستید مطالعه کنید
  • یاس ارغوانی🌱
  • این واقعا همون چیزی هست که من با خون ن کتاب نامیرا توی تک تک شخصیت ها پی بردم. آتیش خار بودن که یه دفعه شعله میزنه بعد در کسری از ثانیه خاموش میشه.
    الان همه جامعه همینه.
    پاسخ:
    دقیقا مثال به جایی بود
  • علی‌رضا گ
  • یه پیشنهاد:
    «درباره‌ی من» رو مختصر بنویس
    در انتها برای جزئیات بیشتر به مطلب اصلی پیوند بزن.
    پاسخ:
    حس میکردم یه جوریه
    اصلاحش کردم، ممنون از پیشنهادت
    حق+++
    پاسخ:
    کتاب رو اگر نخوندید پیشنهاد میکنم بخونید
  • علی‌رضا گ
  • سلامی دوباره
    من نیز قسمت «درباره‌ی من» رو ایجاد کردم. اگه ممکنه، بخوان و نظرت را بگوی. :)
    پاسخ:
    سلام
    چشم ان شاء الله

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.